கவிதைத் திருடர்கள்...

உள்ளத்தில் ஏதோ ஒன்று...

சரியா தவறா என்று கூட புரியவில்லை

ஆழ் மனதிலிருந்து எச்சில் படுத்த

ஆசை கொள்கிறேன்...

விரைந்து வரைகிறேன் உள்ளத்தில்

சிக்கியதை  காகிதங்களில்...

மறு நாள்  உரிமையாளன் வேறு ஒருத்தனாக இருக்க

என் உள்ளக் குமுறல்களைக் காண்கிறேன்

பத்திரிகைகளில்...

இது எப்படி சாத்தியமானது...

குழம்பிப் போகிறேன் தெளிவுக்கு 

பல மணி நேரம் தனியாக சிந்திக்கிறேன்

எனக்கு நண்பர்களுமில்லை உறவுகளும் இல்லை

அவைதான் உள்ளத்தில் ஏதோ ஒன்று

தோன்றுவதுக்கும் அடிப்படையாகியது அப்படியிருக்க

என் உளத் தோன்றுதல்களை திருடியது யாராகவிருக்கும்

கவிஞர்கள் பற்றி கேள்விப் பட்டிருக்கிறேன்

அவர்கள் மிகப் பெரிய சூனியக் காரர்களாமே...

அவர்களின் எழுத்துக்களுக்கு உயிர்

கொடுக்க யுத்தம் கூட செய்வார்களாம்

பெருமைப் பட்டேன் யாரோ எப்பவோ

என் எழுத்தைப் பார்த்து கவிதை என்று

கூறியதைக் கேட்டு நானும்

கவிஞனாய் இருப்பதையெண்ணி

அவமானப் படுகிறேன் ஒரு

இடத்தில் திருட்டு கவிஞர்களும்

இருப்பதாக சிலர் பேசிக்கொண்டது என் செவிகளுக்குள்...

நிச்சயமாக இவர்கள் தான் என் தோன்றுதல்களை

திருடியிருக்க வேண்டும்...

இல்லாவிட்டால் என் தோன்றுதல்களும்

அவர்களது எழுத்தும் எப்படி

ஒன்றாகவிருக்கும்..